Ο λόγος του ιερέα, διάρκειας πέραν των 20΄, ανέλυσε και αναμάσησε κατά το δοκούν το νόημα του ευαγγελίου για τον τυφλό που τον έσωσε η πίστη του, άρα και για εμάς που μόνο η πίστη μπορεί να μας σώσει. Οι εκκλησιαζόμενοι παρακολουθούσαν την ανάλυση άλλοι εκστασιαζόμενοι και άλλοι δυσφορούντες λόγω της επιμήκυνσης της διάρκειας της λειτουργίας.
Και επειδή μόνο η πίστη σώζει, ο έρημος ο χριστιανός με τα κινητικά προβλήματα που ήθελε να έρθει, μάλλον για να κοινωνήσει, δεν μπορούσε να προσεγγίσει στον ναό. Έτσι αναγκάστηκε να αφήσει το καροτσάκι του στη βάση της μαρμάρινης σκάλας, να στηριχθεί στον ώμο ενός φίλου και να προσπαθήσουν και οι δύο να ανέβουν τα σκαλιά, αγκομαχώντας και ταλαιπωρούμενοι.
Φαίνεται όμως πως κατά τη λογική της ανάλυσης του ευαγγελίου ο εν λόγω χριστιανός ήταν άπιστος, γιατί αλλιώς θα τον είχε σώσει η πίστη του και δεν θα χρειαζόταν καροτσάκι για να κινηθεί.
Από την άλλη, με την ίδια λογική και ο ναός χρειάζεται πολλά για να ολοκληρωθούν οι αγιογραφίες του, εξ ου και ο δίσκος που βγαίνει σε κάθε λειτουργία, δεν απαιτείται όμως να έχει πρόσβαση σε άτομα με κινητικά προβλήματα ή σε υπερήλικες ή σε γυναίκες με τα καροτσάκια των μωρών τους (μία άλλωστε αναγκάστηκε να κουβαλήσει το καροτσάκι με το μωρό στα χέρια για να ανέβει τις σκάλες): όλα αυτά λύνονται με την πίστη!
Αν υπάρχει πίστη, μπορεί ο πιστός να πετάξει και να εισέλθει στον ναό ή στη βασιλεία των ουρανών.
Ιδού η λογική του αναλυομένου από τον ιερέα ευαγγελίου.
Ιδού η έκφραση της χριστιανικής αγάπης προς τον συνάνθρωπο που θέλει να μπει σε έναν ναό που του απαγορεύεται η είσοδος!
