Ανδρική μόδα

Επειδή δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε με το μεσοπρόθεσμο, δηλαδή με το μακροπρόθεσμο χρέος και την ελεγχόμενη πτώχευση, ας προετοιμάζεται τουλάχιστον ο ανδρικός πληθυσμός για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Ορισμένες από τις νέες προτάσεις των Ιταλών σχεδιαστών για την άνοιξη-καλοκαίρι 2012 μας πάνε γάντι: ειδικά εκείνος ο μεσαίος με τα σοσόνια, που φόρεσε ό,τι περίσσευε στην ντουλάπα του, ανταποκρίνεται απολύτως στα νέα οικονομικά μας δεδομένα. Το ίδιο θα υποστήριζα και για τον παραπλεύρως ιστάμενο με το κόκκινο παντελονάκι, αλλά δεν είμαι σίγουρη, γιατί το κόκκινο παντελόνι πρέπει να έχει ξεμείνει από τα πρώτα νεανικά χρόνια και στο μεταξύ να μην έχει αλλάξει το ανδρικόν δέμας. Ας μην απογοητεύονται όμως οι ενδιαφερόμενοι, με λίγη οικονομία μπορεί να χάσουν και τα περιττά κιλά!

Πάλι Πικάσο και Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ

Έργο του Πικάσο με τίτλο «Jeune Fille Endormie» (Νεαρή κοπέλα που κοιμάται, 1935), που απεικονίζει μάλλον τη Μαρί-Τερέζ Βαλτέρ, πωλήθηκε έναντι σχεδόν 15,2 εκατ. ευρώ σε δημοπρασία του οίκου Christie's στο Λονδίνο.

Το έργο το δώρισε ένας ανώνυμος αμερικανός στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και αυτό με τη σειρά του το έβγαλε στη δημοπρασία, για να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για επιστημονική έρευνα (για περισσότερες πληροφορίες βλ. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=407508&h1=true).

Άραγε γι' αυτό η νεαρή κοπέλα κοιμάται χαμογελαστή;

Πάντως το ρεκόρ πώλησης έχει άλλος πίνακάς του με τίτλο «Nude, Green

Leaves and Bust» (Γυμνό, πράσινα φύλλα και μπούστο) που πωλήθηκε στη δημοπρασία του οίκου «Κρίστις» στη Νέα Υόρκη 106,5 εκατ. δολάρια. Και εδώ απεικονίζεται η διάσημη ερωμένη του: η γυμνή

ξαπλωμένη γυναικεία φιγούρα, ενώ η εικόνα του Πικάσο στο φόντο μοιάζει να την παρακολουθεί (βλ. http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=159056).

Η άλλη Ελλάδα του Κυριάκου Βαρβαρέσου

«Αι σημεριναί μας δυσχέρειαι δεν οφείλονται εις ανεπάρκειαν υλικών μέσων, διότι ουδέποτε τα εις την διάθεσίν μας υλικά μέσα ήσαν αφθονώτερα από σήμερον, οφείλονται κατά την γνώμην μου, εις τας συνηθείας και νοοτροπίαν αίτινες απεκτήθησαν κατά την διάρκειαν της κατοχής και διετηρήθησαν και μεταπολεμικώς και αι οποίαι εμφανίζουν την Ελλάδα ως μίαν χώραν όπου συνδυάζεται η απληστία και η αδιαφορία διά τας ανάγκας του συνόλου αφ’ ενός και ο φόβος και η απαισιοδοξία διά το μέλλον της χώρας αφ’ ετέρου. Εγώ δεν πιστεύω εις την εικόνα αυτήν της πατρίδος μου. Πιστεύω εις μίαν άλλην Ελλάδα, την Ελλάδα των εντίμων, εργατικών και ολιγαρκών Ελλήνων. Πιστεύω επιπλέον ότι η Ελλάς αυτή θα επικρατήση και θα επιβληθή εν τέλει

και δια τούτο είμαι αισιόδοξος διά το μέλλον της χώρας.»

Με αυτά τα λόγια κλείνει την έκθεση του για την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας το 1952 ο οικονομολόγος Κυριάκος Βαρβαρέσος.

Για τις συνθήκες σύνταξής της βλ. το άρθρο από το οποίο αντλήθηκε και το ανωτέρω απόσπασμα

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7443

αλλά και το βιογραφικό του ανδρός από την ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://kapodistriako.uoa.gr/stories/115_sy_01/index.php?m=1

Αλεξανδρινοί βασιλείς

Μαζεύθηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέρφια,
Αλέξανδρο και Πτολεμαίο, που πρώτη
φορά τα βγάζαν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς,
μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.

Ο Αλέξανδρος - τον είπαν βασιλέα
της Αρμενίας, της Μηδίας, και των Πάρθων.
Ο Πτολεμαίος - τον είπαν βασιλέα
της Κιλικίας, της Συρίας, και της Φοινίκης.
Ο Καισαρίων στέκονταν πιο εμπροστά,
ντυμένος σε μετάξι τριανταφυλλί,
στο στήθος του ανθοδέσμη από υακίνθους,
η ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι αμεθύστων,
δεμένα τα ποδήματά του μ' άσπρες
κορδέλλες κεντημένες με ροδόχροα μαργαριτάρια.
Αυτόν τον είπαν πιότερο από τους μικρούς,
αυτόν τον είπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οι Αλεξανδρινοί έννοιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Αλλά η μέρα ήταν ζεστή και ποιητική,
ο ουρανός ένα γαλάζιο ανοιχτό,
το Αλεξανδρινό Γυμνάσιον ένα
θριαμβικό κατόρθωμα της τέχνης,
των αυλικών η πολυτέλεια έκτακτη,
ο Καισαρίων όλο χάρις κ' εμορφιά
(της Κλεοπάτρας υιός, αίμα των Λαγιδών)·
κ' οι Αλεξανδρινοί έτρεχαν πια στην εορτή,
κ' ενθουσιάζονταν, κ' επευφημούσαν
ελληνικά, κ' αιγυπτιακά, και ποιοί εβραίικα,
γοητευμένοι με τ' ωραίο θέαμα --
μ' όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)