
- η αέναη προσπάθεια αυτοβελτίωσης και η ανάγκη αυτοεκτίμησης που μεταφράζεται σε υψηλές απαιτήσεις πρωτίστως από τον εαυτό
- η σεμνότητα ως προϋπόθεση αυτοπραγμάτωσης και αυτογνωσίας
- η επιδίωξη της ποιότητας σε βάρος της ποσότητας
- η πεποίθηση ότι είναι προτιμότερο "το σιγάν του λαλείν", όταν το πρώτο συμπεριλαμβάνει τον ενδιάθετο λόγο και την ικανότητα κατανόησης και κριτικής θεώρησης των λεγομένων και όταν ο φωνούμενος λόγος ταυτίζεται με κύμβαλον αλαλάζον επί παντός του επιστητού
- η δυνατότητα ενσυναίσθησης και συναισθηματικής εμπλοκής, παραγνωρίζοντας τις αξίες της αταραξίας ή και της απάθειας
- ο ορθολογισμός και η επιχειρηματολογία, με απέραντο σεβασμό στην αντίθετη, τεκμηριωμένη άποψη, όταν η σοφιστεία, η αμετροέπεια και οι "δισσοί λόγοι" είναι βασικά προαπαιτούμενα του "ευ ζην"
- η αγάπη για τον άνθρωπο μεγαλύτερη από την αγάπη για τον εαυτό, κάποτε μάλιστα σε βάρος του εαυτού
- η ανιδιοτελής προσφορά αντί της συστηματικής αυτοπροβολής
- η θεώρηση κάθε τρέχουσας δραστηριότητας ως μεγίστου ζητήματος, με αποτέλεσμα την αλόγιστη σπατάλη ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων
- η αίσθηση του μέτρου στα ανθρώπινα όρια και όχι στα συναισθήματα
- η αναζήτηση μιας αισθητικής που υπερβαίνει τη λατρεία της ωραίας εμφάνισης και της "αιώνιας" νεότητας
- η απέχθεια για τους "προωθητικούς" μηχανισμούς της κολακείας στην εκάστοτε εξουσία και της ένταξης σε δίκτυα οικογενειακής, συναδελφικής, συνδικαλιστικής ή κομματικής ...αλληλεγγύης
- η παρρησία στην έκφραση απόψεων που δεν εξυπηρετούν το προσωπικό συμφέρον και δεν εντάσσονται στους επαναλαμβανόμενους κοινούς τόπους και εθνικούς μύθους
- η τελειομανία και η διεκδίκηση των ζητουμένων που δεν ταυτίζονται με τα αυτονόητα
- η "αρρενωπή απαισιοδοξία" και η επίγνωση της τραγικότητας, της ματαιότητας αλλά και της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης
- η αξιοπρέπεια στις διαψεύσεις και στις ματαιώσεις, σε μια συνειδητή προσπάθεια αποφυγής του οίκτου
- η υπευθυνότητα που αρχίζει από τα όνειρα και οι ενοχές για όσα δεν πραγματοποιήθηκαν αν και θα άξιζε
- ο οραματισμός και η συμμετοχή σε ουτοπικές επιδιώξεις, στο όνομα ενός καλύτερου μέλλοντος, παραγνωρίζοντας την αξία του ρεαλισμού και του συμβιβασμού στο εφικτό
- η ...
Αφιερωμένο στον φίλο που μου πρότεινε να επανέλθω επί του θέματος, με την ελπίδα ότι αυτή η "συνταγή" θα λειτουργήσει ως αφετηρία για τη δική του δοκιμή έκφρασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου