Ἔρος λυσιμέλης, γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον

Ἔρος δ᾽ ἐτίναξέ μοι

φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων.

ἦλθες, κάλ' ἐπόησας, ἔγω δέ σ᾿ ἐμαιόμαν,

ὂν δ᾿ ἔφλυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθωι

Ἔρος δηὖτέ μ᾽ ὀ λυσιμέλης δόνει

γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον.

Ἐγὼ δὲ φίλημ' ἀβροσύναν, καί μοι τὸ λάμπρον

ἔρος ἀελίω καὶ τὸ κάλον λέλογχεν.

Πάντα η Σαπφώ, ξανά και ξανά, με δυναστεύει από τότε που την ...πρόδωσα, μαζί με τον δάσκαλό μου!

Ο ΕΡΩΤΑΣ, ισχυρός, ορμητικός, βίαιος, όπως ο άνεμος που χτυπάει τα δέντρα.

ο ΕΡΩΤΑΣ, η ομορφιά, ο πόθος, η τρέλα.
Ο ΕΡΩΤΑΣ, ο λυσιμελής, όπως ο οίνος, ο ύπνος και ο θάνατος.
Ο ΕΡΩΤΑΣ, το γλυκύπικρο, ακαταμάχητο ερπετό.

  Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΗ

ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ,

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΜΟΥ

Αυτόν τον κλήρο τον μοιράστηκα με τη Σαπφώ!