ΜΑΡΙΑΝΑ ΕΝΡΙΚΕΣ, ΟΣΑ ΧΑΣΑΜΕ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Ο κόσμος της Μαριάνα Ενρίκες δεν είναι κατ' ανάγκην ο δικός μας, αρκούν όμως μερικές φράσεις για ν' αρχίσεις να τον βαδίζεις, να τον ανασαίνεις και να μην τον ξεχάσεις ποτέ χάρη σε μια μοναδική συνταρακτική ζωντάνια. Οι αυτοαποκαλούμενες «Φλεγόμενες Γυναίκες», που διαμαρτύρονται ενάντια σε μια ακραία μορφή οικογενειακής βίας η μαθήτρια που ξεριζώνει τα νύχια και τις βλεφαρίδες της με τη βοήθεια της συμμαθήτριάς της τρεις φίλες που κάνουν χρήση ουσιών δίνοντας όρκους αιώνιας φιλίας στα χρόνια των επιβεβλημένων από την κυβέρνηση της Αργεντινής διακοπών ρεύματος ο κατ' εξακολούθηση δολοφόνος Πετίσο Ορεχούδο, μόλις εννέα ετών hikikomori, μαύρη μαγεία, ζήλια, συναισθηματική απάθεια, δεισιδαιμονίες της υπαίθρου, εγκαταλειμμένα ή στοιχειωμένα κτίρια... Στις δώδεκα ιστορίες του βιβλίου ο αναγνώστης ξεχνάει αυτά που γνωρίζει και παρακολουθεί από κοντά τις αιφνίδιες ανατροπές και τις έρευνες για πτώματα που εξαφανίζονται ή επανεμφανίζονται την πιο απρόσμενη στιγμή... Οι ήρωές της -η κοινωνική λειτουργός, η εισαγγελέας ή ο ξεναγός-, όλοι τους παλεύουν για να υπερασπιστούν πλάσματα κοινωνικώς αόρατα, διερευνώντας έτσι το βάρος της ενοχής, τη συμπόνια, την απανθρωπιά, τις δυσκολίες της συμβίωσης και έναν τρόμο βαθύ και αληθινό.
Η Μαριάνα Ενρίκες είναι μια από τις πιο θαρραλέες και εντυπωσιακές αφηγηματικές φωνές της εποχής μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο τρόμος στα διηγήματα της Μαριάνα Ενρίκες ρέει σαν αγκομαχητό μαύρου νερού πάνω σε πλάκες λουσμένες στο φως του ήλιου. Σαν κάτι αδύνατο που, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να συμβεί». (Leila Guerriero, El Pais)
«Η γραφή της είναι τόσο αυθεντική και οξυδερκής, ώστε κατορθώνει να μας φέρνει στον νου μια πραγματικότητα πιο ζωντανή απ' αυτή που μας περιστοιχίζει». (Daniel Gumbiner, McSweeney's)

Το Things We Lost in the Fire  διαδραματίζεται στην Αργεντινή, όπου τρία κορίτσια στρέφονται στα ναρκωτικά και τον πόνο εν μέσω ενός μπλακ άουτ που επιβάλλεται από την κυβέρνηση. Οι απαντήσεις και οι διαμαρτυρίες τους καταδεικνύουν μια στοιχειωμένη, αλλά οικεία πραγματικότητα για πολλούς και καταδεικνύουν τι συμβαίνει σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η ανισότητα, η διαφθορά και η βία.

Κριτική

 Το Things We Lost in the Fire  έχει τον συνδυασμό πλήρως ενσωματωμένων χαρακτήρων, μια νότα μη πραγματικότητας και τις πραγματικότητες που αντιμετωπίζουν πολλοί Αργεντινοί.

Καθώς συνεχίζω να εμβαθύνω σε μυθιστορήματα και διηγήματα, εκπλήσσομαι συνεχώς από τη δύναμη που μπορεί να δημιουργηθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και  το Things We Lost in the Fire  δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να στήσει η Enríquez τη σκηνή όσον αφορά τους χαρακτήρες, το σκηνικό και τα κοινωνικά ζητήματα γύρω από αυτήν την ιστορία και το σκηνικό. Και ενώ κάποιες ιστορίες ήταν πιο αξέχαστες για μένα από άλλες, δεν νομίζω ότι υπήρχε ούτε μία που να μου φάνηκε αδύναμη ή βαρετή σε σύγκριση με τις άλλες. Επιπλέον, κάθε ιστορία ενσωμάτωσε το δικό της στοιχείο τρόμου που πραγματικά συνέβαλε όχι μόνο στη συνολική μοναδικότητα της ίδιας της ιστορίας αλλά και στα θέματα που τονίζονταν σε αυτήν. Δύο από τις πιο αξιομνημόνευτες ιστορίες αυτής της συλλογής για μένα ήταν αυτές που φαίνεται να έχουν αντίθετο χαρακτήρα. Ένα από αυτά είναι η πρώτη ιστορία του βιβλίου, που περιγράφει τις συναντήσεις μιας γυναίκας με ένα βρωμικο- άστεγο αγόρι. Το άλλο περιλαμβάνει αρκετούς νεαρούς χαρακτήρες και τι συμβαίνει όταν επισκέπτονται ένα στοιχειωμένο σπίτι. Και παρά όλες αυτές τις διαφορετικές ιστορίες, όλες συνδέονται με διαφορετικούς τρόπους.

Δεδομένης της φύσης αυτού του βιβλίου, υπήρχαν αρκετές ιδιαίτερα φρικιαστικές σκηνές σε αυτό το βιβλίο. Τούτου λεχθέντος, πολλά από  τα πράγματα που χάσαμε στις φλόγες μπορεί να είναι αρκετά γραφικά και ανησυχητικά κατά την ανάγνωση. Είναι ένα διαφορετικό είδος τρόμου από αυτό που έχω διαβάσει λόγω των στενών δεσμών του με την πραγματικότητα και των θεμάτων που απεικονίζει.

Μεγάλο μέρος της τρομακτικής φύσης των  Things We Lost in the Fire  προέρχεται από τον τρόπο με τον οποίο πολλές από αυτές τις ιστορίες τελειώνουν. Είναι εξαιρετικά ανατριχιαστικό ο τρόπος που πολλές από αυτές τις ιστορίες δημιουργούν προσμονή μέχρι το τέλος. Ωστόσο, αν και προσωπικά είμαι λάτρης του ανοιχτού τέλους, θα ήθελα κάτι περισσότερο σε αρκετές από αυτές τις ιστορίες. Όσον αφορά τον τρόμο, καταλαβαίνω γιατί οι ιστορίες τελείωσαν όπως τελείωσαν. 

Συνολικά,  το Things We Lost in the Fire  είναι μια απίστευτα μοναδική και σαγηνευτική συλλογή διηγημάτων, μια συλλογή που σίγουρα προτείνω.