Σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη ο Στέλιος Ράμφος είπε: "οι λαοί που έχουν κοντή μνήμη έχουν ανάγκη από μνημόνια".
Στο πλαίσιο αυτό ενδιαφέρον έχουν τα στατιστικά στοιχεία που αποκαλύπτουν τη μοιραία πορεία προς τα μνημόνια και με τα μνημόνια. Σταχυολογώ ορισμένα από το ακόλουθο άρθρο
the paper - Edito 380 | www.athensvoice.gr"Το 2000 δανειστήκαμε 1,5 δις ευρώ. Το 2009 χρειαστήκαμε 35 δισεκατομμύρια. Μόνο την καταστροφική διετία 2008-09, μπήκαμε μέσα 60 δις. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο ένας άνθρωπος για να καταλάβει πώς καταφέραμε να εκτροχιάσουμε μια χώρα μέσα σε λίγα χρόνια.
Από τα 36 δις έλλειμμα του 2009, τα 24 δις ήταν πρωτογενές έλλειμμα, χωρίς τους τόκους. Δεν είναι αλήθεια ότι δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τους τοκογλύφους. Δανειζόμαστε ακόμα για να πληρώσουμε τις ανάγκες μας. [...]
Στην πρόσφατη ψήφιση στη Βουλή της νέας δανειακής σύμβασης, που σημειωτέον μειώνει το χρέος αντί να το αυξάνει, υπουργοί παραιτήθηκαν, βουλευτές παραιτήθηκαν, κόμματα ψήφισαν όχι. Γιατί αυτοί οι καλοί άνθρωποι δεν παραιτήθηκαν όταν από τα περσινά βεβαιωμένα πρόστιμα της εφορίας εισέπραξαν μόνο το 1/100; Γιατί δεν παραιτήθηκαν όταν έκαναν 2,5 χρόνια να βρουν ότι 63.500 συντάξεις εισπράττονται από νεκρούς; Γιατί δεν παραιτήθηκαν όταν δεν έκλειναν κανέναν από τους χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς; Γιατί τα 70 ακίνητα που πριν λίγα χρόνια θα χάριζαν στις κυπριακές off shore της μονής Βατοπεδίου, δεν τα πούλαγαν τώρα για να μην κόψουν τις επικουρικές; Γιατί έκαναν κινήματα «δεν πληρώνω» αντί να κάνουν κινήματα διαμαρτυρίας απέναντι σ’ αυτούς που δεν πληρώνουν; Γιατί δεν παραιτούνταν όταν δεν προχωρούσε η ηλεκτρονική συνταγογράφηση; Γιατί δεν ζητούσαν να κλείσουν τα 260 άχρηστα στρατόπεδα στο εσωτερικό της χώρας; Γιατί εμποδίζουν τις εξετάσεις για την πρόσληψη των 1.000 ελεγκτών εφοριακών υποθέσεων;
Γιατί κανείς δεν θέλει να κάνει καμία αλλαγή που θίγει το χρεοκοπημένο σύστημα. Κανείς δεν θέλει να πει τίποτα δυσάρεστο, κρύβονται πίσω από ανεργίες και μειώσεις μισθών για να μην πουν ότι δεν θέλουν να κάνουν τίποτα. Ποιος μας εμπόδισε να κάνουμε επιλογές; Είναι κανένας Έλληνας που δεν ξέρει για τη λεηλασία και τη σπατάλη στο κράτος; Γιατί δεν μείωσαν τα ελλείμματα αλλιώς; Αν δεν χρειάζεσαι δανεικά για να ζήσεις, ποιος μπορεί να σου επιβάλλει τι να κάνεις;
Πίσω από τον «αντιμνημονιακό αγώνα» κρύβεται η υπεράσπιση της ακινησίας. Έχουμε πολλές επιλογές, μόνο που κάνουμε τις λάθος. Η πρόσφατη εμπλοκή στα τελευταία 600 εκ. που έλειπαν, έδωσε μια εικόνα. Είναι καλό να κοιτάς τους αριθμούς, λένε αλήθειες πολύ αποκαλυπτικές. 45 εκ. είναι το όφελος από τις μειώσεις των κύριων συντάξεων. Λίγο περισσότερα από όσα εξοικονομούνται από την κατάργηση μιας θέσης αντιδημάρχου από τις πολλές, δηλαδή 550 αντιδήμαρχοι σ’ όλη την Ελλάδα. Οι περικοπές στις «εκλογικές και καταναλωτικές δαπάνες» εξοικονομούν 5 φορές όσο το κόψιμο των συντάξεων. 23 εκατομμύρια είναι το εκλογικό επίδομα μόνο στο Υπουργείο Εσωτερικών, σύνολο 97.000 Δ.Υ. παίρνουν εκλογικό επίδομα. Περιθώρια υπάρχουν, το θέμα είναι τι κόβεις. Την ίδια μέρα, σε μια εφημερίδα, διαβάζω τα παρακάτω νούμερα: 51,5 εκ. η υπεξαίρεση στον Δήμο Θεσσαλονίκης, 60 εκ. η απάτη με το ΦΠΑ στην Β. Ελλάδα, 3 εκ. υπερτιμολογήσεις στο νοσοκομείο Έδεσσας, πάνω από 70 εκ. οι ζημιές από το κάψιμο της Αθήνας την προηγούμενη Κυριακή…
Το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο είναι το λάθος δίλημμα, είναι πλαστό, παραπλανητικό, επικίνδυνο. Χωρίζει τους πολίτες σε ψεύτικα στρατόπεδα: Θα αρνηθούμε το μνημόνιο με αποτέλεσμα τη βαλκανιοποίηση της Ελλάδας ή θα αποδεχτούμε μια μίζερη προσαρμογή, αδιέξοδων συνεχών εισπρακτικών μέτρων;
Το πραγματικό δίλημμα όμως είναι, αλλάζουμε την Ελλάδα ή προσπαθούμε να διασώσουμε το χρεοκοπημένο σύστημα;"
