Μπερνάρντο Σοάρες, Το βιβλίο της ανησυχίας

Από το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Σοάρες, "ετερώνυμο" του Φερνάντο Πεσσόα, μερικά αποσπάσματα.

• Είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν θεοί, είμαστε σκλάβοι τους.
• Κάποιοι κυβερνούν τον κόσμο, κάποιοι άλλοι είναι ο κόσμος.
• Ούτε η απόλαυση, ούτε η δόξα, ούτε η εξουσία. Η ελευθερία, μόνο η ελευθερία. Το να περνάς από τις οπτασίες της πίστης στα φαντάσματα της λογικής, είναι απλώς σαν να σου αλλάζουν κελί. Η τέχνη δεν μας απελευθερώνει μόνο από τα επίσημα και παλιομοδίτικα είδωλα, αλλά και από τις μεγαλόθυμες ιδέες και τις κοινωνικές ανησυχίες -είδωλα κι αυτά.
• Όπως ακριβώς πλένουμε το κορμί μας θα έπρεπε να πλένουμε το πεπρωμένο, ν ' αλλάζουμε ζωή όπως αλλάζουμε ρούχα -όχι για να διατηρήσουμε τη ζωή μας, όπως όταν τρώμε και κοιμόμαστε, αλλά λόγω εκείνου του σεβασμού των άλλων προς εμάς που αποκαλούμε καθαριότητα.
• Γιατί εγώ έχω το μέγεθος αυτού που βλέπω / κι όχι το μέγεθος του ύψους μου.
• Την ομορφιά ενός γυμνού σώματος την αισθάνονται μόνο οι φυλές που φορούν ενδύματα. Η αιδώς είναι για την αισθησιακότητα ό,τι και το εμπόδιο για την ενέργεια.
• Ο πολιτισμός είναι η εκπαίδευση της φύσης. Το τεχνητό είναι η οδός για να εκτιμήσουμε το φυσικό.
• Είναι ανθρώπινο να θέλουμε αυτό που μας είναι απαραίτητο, και είναι ανθρώπινο να επιθυμούμε αυτό που δεν μας είναι απαραίτητο, αλλά που μας είναι επιθυμητό. Αυτό που είναι αρρωστημένο είναι να επιθυμούμε με την ίδια ένταση αυτό που είναι απαραίτητο και αυτό που είναι επιθυμητό, και να υποφέρουμε από την έλλειψη τελειότητας σαν να υποφέραμε από την έλλειψη ψωμιού.
• Κουβαλάω μαζί μου τη συνείδηση της πανωλεθρίας σαν λάβαρο νίκης...