Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Συνταγή ... αποτυχίας ή αποτυχίας εγκώμιον 2



  • η αέναη προσπάθεια αυτοβελτίωσης και η ανάγκη αυτοεκτίμησης που μεταφράζεται σε υψηλές απαιτήσεις πρωτίστως από τον εαυτό
  • η σεμνότητα ως προϋπόθεση αυτοπραγμάτωσης και αυτογνωσίας
  • η επιδίωξη της ποιότητας σε βάρος της ποσότητας
  • η πεποίθηση ότι είναι προτιμότερο "το σιγάν του λαλείν", όταν το πρώτο συμπεριλαμβάνει τον ενδιάθετο λόγο και την ικανότητα κατανόησης και κριτικής θεώρησης των λεγομένων και όταν ο φωνούμενος λόγος ταυτίζεται με κύμβαλον αλαλάζον επί παντός του επιστητού
  • η δυνατότητα ενσυναίσθησης και συναισθηματικής εμπλοκής, παραγνωρίζοντας τις αξίες της αταραξίας ή και της απάθειας
  • ο ορθολογισμός και η επιχειρηματολογία, με απέραντο σεβασμό στην αντίθετη, τεκμηριωμένη άποψη, όταν η σοφιστεία, η αμετροέπεια και οι "δισσοί λόγοι" είναι βασικά προαπαιτούμενα του "ευ ζην"
  • η αγάπη για τον άνθρωπο μεγαλύτερη από την αγάπη για τον εαυτό, κάποτε μάλιστα σε βάρος του εαυτού
  • η ανιδιοτελής προσφορά αντί της συστηματικής αυτοπροβολής
  • η θεώρηση κάθε τρέχουσας δραστηριότητας ως μεγίστου ζητήματος, με αποτέλεσμα την αλόγιστη σπατάλη ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων
  • η αίσθηση του μέτρου στα ανθρώπινα όρια και όχι στα συναισθήματα
  • η αναζήτηση μιας αισθητικής που υπερβαίνει τη λατρεία της ωραίας εμφάνισης και της "αιώνιας" νεότητας
  • η απέχθεια για τους "προωθητικούς" μηχανισμούς της κολακείας στην εκάστοτε εξουσία και της ένταξης σε δίκτυα οικογενειακής, συναδελφικής, συνδικαλιστικής ή κομματικής ...αλληλεγγύης
  • η παρρησία στην έκφραση απόψεων που δεν εξυπηρετούν το προσωπικό συμφέρον και δεν εντάσσονται στους επαναλαμβανόμενους κοινούς τόπους και εθνικούς μύθους
  • η τελειομανία και η διεκδίκηση των ζητουμένων που δεν ταυτίζονται με τα αυτονόητα
  • η "αρρενωπή απαισιοδοξία" και η επίγνωση της τραγικότητας, της ματαιότητας αλλά και της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης
  • η αξιοπρέπεια στις διαψεύσεις και στις ματαιώσεις, σε μια συνειδητή προσπάθεια αποφυγής του οίκτου
  • η υπευθυνότητα που αρχίζει από τα όνειρα και οι ενοχές για όσα δεν πραγματοποιήθηκαν αν και θα άξιζε
  • ο οραματισμός και η συμμετοχή σε ουτοπικές επιδιώξεις, στο όνομα ενός καλύτερου μέλλοντος, παραγνωρίζοντας την αξία του ρεαλισμού και του συμβιβασμού στο εφικτό
  • η ...
Αφιερωμένο στον φίλο που μου πρότεινε να επανέλθω επί του θέματος, με την ελπίδα ότι αυτή η "συνταγή" θα λειτουργήσει ως αφετηρία για τη δική του δοκιμή έκφρασης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου