Μια νέα γυναίκα που να μη χωράει σε στερεότυπα, να μην εκπληρώνει ελπίδες, να μην επιβεβαιώνει φόβους. Να ζει μέρα με την ημέρα, απολαμβάνοντας τις αντιφάσεις της, υποφέροντας εξαιτίας τους. Να κόβει και να κόβεται, πότε νηφάλια, πότε πιωμένη. Να μπαινοβγαίνει σε παράλληλους κόσμους χωρίς να βολεύεται, δίχως να ξαποσταίνει σε κανέναν τους. Το μέλλον πότε να το τρέμει, πότε να το νιώθει του χεριού της, να λαχταρά να το στύψει και να το ρουφήξει, να μην αφήσει τίποτα που να μη δοκιμάσει, να μη γευτεί...
Να πολιτεύεται από άγνοια κινδύνου. Και να ερωτεύεται, παράφορα, με πλήρη γνώση του.
Ένα κορίτσι στον ανθό του, διαμορφωμένο στο πιο ρευστό περιβάλλον, βομβαρδιζόμενο από την κούνια με πληροφορίες, θεωρίες, εμπειρίες, ό,τι επαληθεύει ευθύς να διαψεύδεται. Ένα κορίτσι τόσο αλλιώτικο και τόσο ίδιο στον πυρήνα του με τη "Μαρία Νεφέλη" του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και την "Παράξενη κοπέλα" του Μανώλη Χιώτη.
Σας παραδίδω την Πανδώρα Σταφυλά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η Πανδώρα (παν + δώρα= η προικισμένη με όλα τα δώρα από τους θεούς, εκείνη που διαθέτει όλα τα χαρίσματα ), αρχετυπική μορφή της ελληνικής μυθολογίας, αναφέρεται ως η πρώτη θνητή γυναίκα, αιτία όλων των δεινών κατά τον Ησίοδο και αντίστοιχη της βιβλικής Εύας. Μεταγενέστερα θεωρήθηκε ότι ήταν και εκείνη από την οποία εκπορεύονταν όλα τα δώρα προς τους ανθρώπους, καλά και κακά.
Ο μύθος της Πανδώρας, όχι τόσο ως αρχετυπικής μορφής, μητέρας όλων των γυναικών, αλλά ως αιτίας όλων των παθών, λόγω της περιέργειάς της, έχει κάνει το γύρο του κόσμου. Συγκεκριμένα, από ανοησία, περιέργεια ή σκόπιμα, η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο αποδέσμευσε και σκόρπισε στην ανθρωπότητα όλα τα δεινά και τις ασθένειες που ήταν κρυμμένες σε ένα πιθάρι — το οποίο κατά λάθος καθιερώθηκε να αναφέρεται ως «κουτί», εκτός από την ελπίδα.
Ο τίτλος του έργου αφιερώνεται στην ομώνυμη ηρωίδα του μυθιστορήματος , που κατά τον συγγραφέα αποτελεί αρχετυπική θηλυκή μορφή του 21ου αιώνα και προέρχεται από ποικίλες παρατηρήσεις του σε νεολαιίστικα στέκια .
Η ονοματοθεσία δεν είναι προφανώς καθόλου τυχαία: η σύγχρονη ηρωίδα έχει πάμπολλες αρετές, είναι προικισμένη με εξαιρετικές διανοητικές και σωματικές ικανότητες, προέρχεται από διακεκριμένη οικογένεια και φαίνεται πως έχει και την εύνοια της τύχης. Από την άλλη η επίδραση της στους ανθρώπους με τους οποίους συνδέεται είναι αντιφατική: θετική και αρνητική, ανάλογα με τη στιγμή και τις διαθέσεις της. Το κάλλος, η ευφυΐα, συνδυάζονται με μια ρευστότητα αντιλήψεων, αξιών και συναισθημάτων στο πλαίσιο ενός συνεχώς και ραγδαίως μεταβαλλόμενου κόσμου. Με αυτά τα χαρακτηριστικά προσπαθεί να κυριαρχήσει και όχι απλώς να επιβιώσει, αρπάζοντας τις ευκαιρίες χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς και αναστολές. Βασικός άξονας της προσωπικότητας η κυριαρχία σε κάθε τομέα δραστηριότητας: ερωτικό, επαγγελματικό, ακαδημαϊκό, φιλικό…
Κερδίζει η ίδια και οι άλλοι γύρω της?
Ο κόσμος στον οποίο κινείται σκιαγραφείται εντελώς παρακμιακός, διεφθαρμένος και αλλοτριωμένος: η οικογένεια, οι φίλοι, το πανεπιστήμιο, οι καταλήψεις, οι διεκδικήσεις, η πρωτεύουσα, η επαρχιακή πόλη, οι αγρότες, οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί παράγοντες, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες, όλοι προσπαθούν να εκμετελλευτούν τις συγκυρίες, τις γνωριμίες, τις αδυναμίες του αντιπάλου, προκειμένου να καταστούν βασικοί παίκτες σε ένα παιχνίδι κυριαρχίας και διαφθοράς.
Σε έναν τέτοιο κόσμο υπάρχει περίπτωση να είναι κανείς αθώος; Από την άλλη πώς μπορεί κανείς να επιβιώσει διατηρώντας την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά του, χωρίς να γίνεται γραφικός;
Ο πατέρας της ηρωίδας παραμένει εμμονικά τροτσκιστής, ένα απολίθωμα του προηγούμενου αιώνα, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα των καιρών ή να χτίσει μιας σχέση αμοιβαίας κατανόησης με την κόρη του που υπεραγαπά.
Το χρήμα, το κέρδος κυριαρχεί και διαφθείρει τα πάντα. Η ηρωίδα το διεκδικεί με κάθε τρόπο. αλλά παρά τα προσόντα της τελικά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων: οι ισχυροί παίκτες του συστήματος υπερισχύουν. Η ίδια φαίνεται να γυρίζει πίσω στα βασικά, τα ουσιώδη που απαρνήθηκε. Δεν ξέρω αν και πότε είναι ευτυχής, αν δικαιούμαστε να ελπίζουμε πως η Πανδώρα τελικά μας αφήνει ελπίδες για ένα φωτεινότερο μέλλον.
Εκείνο που ξέρω είναι πως είναι μια λογοτεχνική περσόνα που προβληματίζει και προκαλεί αντιφατικές προσλήψεις. Σίγουρα δεν ξεχνιέται, χωρίς να οφείλει τη μοναδικότητά της στις αφηγηματικές τεχνικές με τις οποίες απεικονίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου