Το ΗΣΑΠ της νέας εποχής

Έχω την ευτυχία, ταξιδεύοντας καθημερινά με τον ανακαινιζόμενο ΗΣΑΠ από Πειραιά μέχρι Μοναστηράκι (για να πάρω στη συνέχεια το επίσης ανακαινιζόμενο ΜΕΤΡΟ), να βιώνω βήμα προς βήμα τα έργα εκσυγχρονισμού του.  

Όντας νεαρής ηλικίας, δεν είχα προλάβει να συνειδητοποιήσω ότι το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ηλικίας 140 ετών, άρα οφείλει να εκσυγχρονισθεί για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της μετανεοτερικής επιβατικής κίνησης.

Με αυτά τα αισθήματα ενοχής αναμένω κάθε πρωί στον σταθμό του Πειραιά τους συρμούς να γεμίσουν, για να είμαστε πολλοί οι αυτόπτες μάρτυρες της καθημερινής προόδου των εργασιών.

Άλλωστε, η προβλεπόμενη καθυστέρηση των δρομολογίων εξασφαλίζει τη λεπτομερή καταγραφή (στη μνήμη ή και σε ημερολόγια) των έργων εκσυγχρονισμού, εκτός του ότι επιτρέπει την ενδελεχή ανάγνωση των free εντύπων, τα οποία άλλωστε γι’ αυτόν τον σκοπό  συνεχώς πολλαπλασιάζονται σε μέγεθος και σε πλήθος. Έτσι ο ενημερωμένος –περί τα εθνικά και διεθνή θέματα- διασχίζει την «μακαρία οδό», ενώ η παρατεταμένη παραμονή σε ορισμένους σταθμούς (ιδιαίτερα στην Καλλιθέα, τον Ταύρο και κυρίως στα Πετράλωνα) επιτρέπει στους αγουροξυπνημένους, και για τούτο αργοπορημένους, επιβάτες να προλάβουν το τραίνο και να φτάσουν στη δουλεία τους με απολύτως αιτιολογημένη την αργοπορία τους (άλλωστε τα μεγάφωνα κάθε σταθμού φροντίζουν να το επαναλαμβάνουν αδιαλείπτως, αφού η επανάληψη λέγεται πως είναι η αρχή της μαθήσεως).

Το ταξίδι του πηγαιμού όμως δεν συγκρίνεται με τίποτα με το μεγαλείο της επιστροφής, εφόσον η θερμοκρασία έχει πλέον … ανεβεί. Οι ασφυκτικά γεμάτοι συρμοί πιθανόν να μην επιτρέπουν την επιβίβαση των περισσότερων από τους αναμένοντες στον σταθμό "Μοναστηράκι", διασφαλίζουν όμως τη δυνατότητά τους να επισκεφτούν τα όμορα σουβλατζίδικα, για να κορέσουν την πείνα τους και να χαλαρώσουν από τους εντατικούς ρυθμούς της εργασίας και χαράς. Μόνη οδυνηρή νότα είναι η θέαση των εργαζομένων στις νέες ράγες του ΗΣΑΠ, οι οποίοι αναγκάζονται να … εποπτεύουν άλλους (κατά το ειωθός λιγότερους) εργαζόμενους κάτω από το λιοπύρι ή τη βροχή. Ευτυχώς όμως που η νεοελληνική κοινωνία και, κατ’ επέκταση, οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για τον ιδρώτα του εργαζόμενου, άρα οι χειρώνακτες οφείλουν να είναι όσο το δυνατόν λιγότεροι.

Παρηγορούμαι όμως με τη είδηση που διάβασα πρόσφατα -σε ένα από τα free έντυπα- ότι τον Φεβρουάριο του 2010 αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί τα έργα εκσυγχρονισμού στη γραμμή από τον Πειραιά έως την Κηφισιά, αν και στο μεταξύ θα τεθούν εκτός λειτουργίας και οι σταθμοί "Αγιος Ελευθέριος" και "Κάτω Πατήσια". Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να κατανοήσω (λόγω προφανώς μειωμένης νοημοσύνης) την περιγραφή των έργων, μιας και γινόταν λόγος για «την εξυγίανση της υποδομής και επιδομής της σιδηροδρομικής γραμμής με εφαρμογή Σταθερής Επιδομής σε μήκος 15,5 χλμ. διπλής γραμμής και εφαρμογή σκυρογραμμής με προεντεταμένους στρωτήρες στο υπόλοιπο τμήμα». Εκείνο που κατάλαβα όμως, και γι’ αυτό το παραθέτω στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο, είναι ότι το συνολικό κόστος των έργων είναι 109,7 εκατ. Ευρώ, αλλά η ολοκλήρωσή τους θα επιτρέψει «την αύξηση της ταχύτητας των συρμών από 70 σε 80 χλμ/ώρα και τον περιορισμό του θορύβου και της ταλάντευσής τους περίπου στο 50%». Κατενόησα ακόμα ότι το συγκεκριμένο ποσόν δεν πρέπει τελικά να το κλαίμε, επειδή μαζί με τη μείωση του θορύβου και των δονήσεων θα μειωθούν και τα λειτουργικά έξοδα της εταιρείας, «λόγω χαμηλότερου κόστους συντήρησης και αύξηση της μέσης ημερήσιας μεταφορικής ικανότητας».

Κλείνοντας θα ήθελα να παρακαλέσω τη διοίκηση του ΗΣΑΠ να συμβάλει στην προβολή του συντελούμενης εποποιίας, συμπεριλαμβάνοντας στην ιστοσελίδα της, εκτός από την ιστορία του τρένου και την παρουσίασή του στον ελληνικό κινηματογράφο, την περιγραφή των έργων και το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης κάθε φάσης του, ώστε κάθε αδαής, εμού συμπεριλαμβανομένης, να είναι σε θέση να κατανοήσει τον οργασμό των εργασιών αλλά και να συγκρίνει την ελληνική εκδοχή με όσα αντίστοιχα έργα αναλαμβάνουν οι …κουτόφραγκοι.

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με τη διανομή φυλλαδίων στους σταθμούς, μιας και η παρατεταμένη παραμονή σε αυτούς (εντός ή εκτός συρμών), διασφαλίζει τη χρήση τους ως πηγές πληροφόρησης αλλά και ως βεντάγιες.