η πιο επιπόλαιη περίοδος της νεοελληνικής ιστορίας

Έτσι χαρακτήρισε ο Στέλιος Ράμφος την περίοδο της μεταπολίτευσης στην εκπομπή του Γιώργου Μαλούχου "Θέμα και Παραλλαγές" που μεταδόθηκε την Παρασκευή 30-4-2010 και όπου επιχειρήθηκε ο προσδιορισμός των χαρακτηριστικών της νεοελληνικής κουλτούρας που οδήγησαν στον "μηχανισμό στήριξης", με άλλα λόγια στη χρεωκοπία όχι τόσο ή όχι μόνο του οικονομικού μοντέλου αλλά κυρίως της κοσμοαντίληψης των νεοελλήνων.

Σταχυολογώ τα ακόλουθα σημεία, με τη βεβαιότητα ότι δεν τα διατυπώνω όπως ακριβώς ειπώθηκαν, τα οποία αποτέλεσαν τον βασικό κορμό της ερμηνείας του διανοητή για το ότι το σύμπτωμα της νεοελληνικής ασθένειας δεν είναι το χρέος αλλά το έλλειμμα του "εαυτού", η ανεξερεύνητη σχέση με τον εαυτό μας, το πολιτισμικό έλλειμμα της σκέψης,το "αδιανόητο τίποτα".

• Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που από Ανατολική κλήθηκε να γίνει Δυτική και άρα να μετακινήσει αντίστοιχα τις ζωτικές εικόνες εαυτού των νεοελλήνων.
• Τα κοινωνικά στρώματα που ήρθαν στην εξουσία το 1981 δεν ήταν εσωτερικά έτοιμα, δεν είχαν ενσωματώσει τη αντίληψη του "πολίτη" και αντί για ένα πρόγραμμα μορφώσεώς τους ακολουθήθηκε η ατέλειωτη κολακεία τους.
• Η "ακατανοησία" των νεοελλήνων συνδέεται με την παραδοσιακή μορφή σκέψης του Ανατολίτη που καταλαβαίνει αυτό που θέλει να καταλάβει.
• Ο κεντρικός και μέγιστος στόχος της παιδείας είναι η αλλαγή του τρόπου σκέπτεσθαι των νεοελλήνων, άρα η συγκροτημένη σκέψη, η ανάλυση και η αναγωγή συμπερασμάτων.
• Τα σύμβολα δεν μας επιτρέπουν να δούμε τα πράγματα.
• Είμαστε ένας "παρανοϊκός λαός" με την έννοια ότι μας κουράζει η σκέψη και μας γεμίζουν τα σύμβολα, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να αντιληφθούμε πού οδηγούν τα πράγματα (λ.χ. εμφύλιος, δικτατορία) και να δράσουμε ανάλογα.
• Το πρωταρχικό ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι "ποιοι είμαστε και τι θέλουμε".
• Η κουλτούρα μας διακρίνεται από προβληματική θέληση και ανεξερεύνητη σχέση με τον εαυτό μας.
• Το "εγώ" μας είναι ελλειμματικό-ατροφικό λόγω της ασκητικής εμπειρίας της ορθοδοξίας που υποστηρίζει την ανυπαρξία εαυτού, την ταπείνωση, τη μέριμνα για τη μοίρα στον άλλο κόσμο κ.ά.
• Η θέλησή μας εκδηλώνεται μόνο ως τρέλα.
• Ο μανιοκαταδιωκτικός τρόπος σκέψης μας συγκαλύπτει την απουσία θελήσεως.
• Ελλείψει ενός ισχυρού "εγώ" περιμένουμε την επιβεβαίωση από τους άλλους.
• Δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε τον εαυτό μας γιατί δεν τον ξέρουμε.
• Η κουλτούρα του αναρχισμού εμποδίζει τη θετική σκέψη και αναπαράγει τον προσδιορισμό του "εαυτού" σε μικροκλίμακα και όχι σε ευρύτερα πλαίσια.
• Η Τουρκία έχει επιτύχει τον συγκερασμό συναισθήματος και σκοπού, τον οποίο εμείς, σταδιακά, έχουμε χάσει από το 1981 και εξής. Έτσι ο προσανατολισμός μας προς την Ευρώπη δεν έχει συναισθηματικό αντίκρυσμα.
• Η επιπολαιότητα ως απέραντη δυνατότητα υπεκφυγής.
• Όταν ο Έλληνας πετυχαίνει στην Ελλάδα όπως στο εξωτερικό τότε θα έχουμε αλλάξει. Τότε θα έχουμε επιτύχει μια "επανάσταση στα μυαλά"