Αχάριστε Ρωμιέ!

Αν επισκεφθεί κανείς τα γραφεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης στην Μπανγκόγκ δύσκολα να χάσει μία μεγάλη φωτογραφία πού στολίζει το γραφείο του διευθυντή. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο γενικός διοικητής της Μητροπολιτικής Αστυνομίας Χαμανροβίτ Θουπκραγιάνγκ μαζί με τον τέως πρωθυπουργό Θαξίν. Κάτω από την φωτογραφία υπάρχει η λεζάντα: « Ότι είμαι σήμερα αυτό το οφείλω σε εσένα αδελφέ». Προσωπικά όταν είδα την φωτογραφία έμεινα άφωνος. Ήταν πρώτη φορά πού έβλεπα μια τόσο άμεση αναγνώριση εκ μέρους του ωφελημένου του τεράστιου ρόλου πού έπαιξε ο πολιτικός στην επαγγελματική του εξέλιξη. Πρώτη φορά  επίσης έβλεπα  τον ευεργετημένο  του πελατειακού συστήματος να δημοσιοποιεί με τέτοιο τρόπο την  ευγνωμοσύνη προς τον πολιτικό του πάτρωνα.

Πόσο διαφορετικά από την Ελλάδα! Υπάρχει άραγε ΔΕΚΟ ή δημόσια υπηρεσία όπου στο γραφείο του διευθυντή θα βρείτε ανηρτημένη την φωτογραφία του Ανδρέα η του Μητσοτάκη η του  Καραμανλή(τζούνιορ)   με την λεζάντα «Ότι είμαι σήμερα το οφείλω σε εσένα αδελφέ»; Όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά είμαι σίγουρος ότι ούτε ένας από τους 1,5 εκατομμύρια δημόσιους υπάλληλους δεν θα παραδεχθεί ποτέ ότι ο διορισμός του οφείλεται στο μακρύ χέρι του προστάτη του. Ο αργόμισθος  στον ΟΣΕ πού έπαιρνε 5000 τον μήνα –περισσότερα από ότι βγάζει ένας μικροπωλητής στο Ανόι με δεκαπλάσια παραγωγικότητα  όλο τον χρόνο-ο συνδικαλιστής της ΔΕΗ που «τακτοποιήθηκε» σε αυτή την θέση για να μην κουράζεται , ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ πού διορίσθηκε στο διπλωματικό ρεπορτάζ χωρίς να ξέρει ξένη γλώσσα -κανείς τους δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι δεν οφείλουν την θέση και την επαγγελματική τους ανέλιξη αποκλειστικά και μόνο   στις ικανότητες γνώσεις και ταλέντο τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το σημείο που διαφοροποιεί το μίζερο ελληνικό πελατειακό σύστημα από τα μεγαλοπρεπή πελατειακά συστήματα της Άπω Ανατολής. Ένα άλλο διαφοροποιητικό στοιχείο αφορά και την συμπεριφορά  πού αναμένεται  να επιδείξει ο ευεργετημένος  σε περίπτωση που ο φού γιάι (πάτρωνας) του αντιμετωπίζει προβλήματα.

Στην Ασία  το ιδεώδες(πού ομολογουμένως δεν τηρείται πάντοτε ) είναι ότι ο ευεργετημένος θα πρέπει να προσφέρει τα πάντα, ακόμα και την ζωή του, για να βοηθήσει τον φου γιάι  του. Η εικόνα του μπάο(υπηρέτη) πού πέφτει στο σπαθί για να σώσει την ζωή του νάι(αφεντικού) είναι το ιδεώδες μοντέλο κάθε πελατειακής σχέσης στην Ασία. Όταν πρόσφατα ο 27χρονος  κληρονόμος της αυτοκρατορίας Red Bull Βοριαούθ «Μπός» Γιουβιδιχια παρέσυρε ένα αστυνομικό με την κόκκινη Φεράρι του, ο οδηγός της οικογένειας έσπευσε αμέσως να αναλάβει την ευθύνη ισχυριζόμενος ότι αυτός οδηγούσε εκείνη την στιγμή.

Στην Ελλάδα ισχύει  το ακριβώς αντίθετο. Μόλις το αφεντικό φαίνεται να έχει προβλήματα οι ωφελημένοι όχι απλά σπεύδουν να τον εγκαταλείψουν αλλά και να τον κατασπαράξουν. Μόλις ένοιωσαν να εξασθενεί το αφεντικό, οι μάζες των ευεργετημένων, φορώντας την μάσκα του «αγανακτισμένου», γέμισαν δρόμους και πλατείες. Μόλις είδαν τον φου γιάι τους να παραπατά έσπευσαν να αναζητήσουν νέους φου γιάι στον Τσίπρα στον Μιχαλολιάκο.

Τέτοια αχαριστία θα θεωρείτο το άκρων άωτο της αγένειας στην Άπω Ανατολή. Στην Ελλάδα οι πολιτικοί σχολιαστές το ονομάζουν «πολιτική χειραφέτηση» και απελευθέρωση από «τα δεσμά του δικομματισμού». Στην Άπω Ανατολή θα το χαρακτήριζαν απλά «αγένεια» και «αχαριστία» 
το άρθρο του Τάκη Μϊχα εδώ Αχάριστε Ρωμιέ! | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon