"Πρέπει να μαθαίνουμε να υπομένουμε ό,τι δεν είμαστε σε θέση να αποφύγουμε. Η ζωή μας συντίθεται, όπως και η αρμονία του κόσμου, από αντίθετα πράγματα, καθώς και από διάφορους τόνους, γλυκούς και τραχείς, οξείς και επίπεδους, μαλακούς και δυνατούς. Ο μουσικός που θα αρεσκόταν μόνο σε ένα είδος, τι θα μπορούσε να εκφράσει; Πρέπει να είναι σε θέση να τους χρησιμοποιεί όλους μαζί και να τους ανακατεύει. Το ίδιο και εμείς για τα καλά και τα κακά, που είναι ομοούσια με τη ζωή μας. Η ύπαρξή μας είναι αδύνατη δίχως αυτή τη μείξη και το ένα στοιχείο δεν είναι λιγότερο αναγκαίο γι' αυτήν από το άλλο. Το να δοκιμάζουμε να κλοτσήσουμε τη φυσική ανάγκη, σημαίνει να αντιγράφουμε την ανοησία του Κτησιφώντα, που επιχείρησε να συναγωνιστεί το μουλάρι του στις κλοτσιές."
"Οι άνθρωποι θέλουν να βγουν από τον εαυτό τους και να ξεφύγουν από τον άνθρωπο. Πρόκειται για παράκρουση: αντί να μεταμορφώνονται σε αγγέλους, μεταμορφώνονται σε κτήνη. Αντί να ανορθώνονται, σωριάζονται. Αυτές οι υπερβατικές διαθέσεις με τρομάζουν, όπως τα μεγάλα και απρόσιτα ύψη... Και από τις γνώσεις μας, εκείνες που ανέρχονται στο ύψιστο επίπεδο μου φαίνεται πως είναι οι πιο παρακατιανές και γήινες. Δε βρίσκω τίποτε τόσο χαμερπές και τόσο θνητό στο βίο του Αλέξανδρου όσο τις φαντασιοπληξίες του σχετικά με την ανακήρυξή του σε αθάνατο θεό. Ο Φιλώτας, στην απάντηση που του έστειλε σ' ένα γράμμα του, έδειξε το δηκτικό πνεύμα του, συγχαίροντας τον Αλέξανδρο ότι είχε μπει στη χορεία των θεών χάρη σε χρησμό του Άμμωνα Δία: "Σε ό,τι σε αφορά, χαίρομαι ιδιαιτέρως, αλλά οικτίρω τους ανθρώπους που θα πρέπει να ζουν και να υπακούουν σ' έναν άνθρωπο που υπερβαίνει το ανθρώπινο μέτρο και δεν αρκείται σ' αυτό."
"Είναι απόλυτη, και σχεδόν θεία, τελειότητα να ξέρεις να απολαμβάνεις όπως πρέπει τη ζωή σου. Αναζητούμε άλλα χαρακτηριστικά, επειδή δεν καταλαβαίνουμε τη χρήση των δικών μας γνωρισμάτων. Και βγαίνουμε από τον εαυτό μας, επειδή δεν ξέρουμε τι γίνεται μέσα μας. Έτσι, δε μας πηγαίνει να σκαρφαλώνουμε σε ξυλοπόδαρα, γιατί ακόμη και πάνω στα ξυλοπόδαρα χρειάζεται να περπατάμε με τα πόδια μας. Και στον ψηλότερο θρόνο του κόσμου, δεν παύουμε να καθόμαστε παρά στον πισινό μας πάνω."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου