Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Ή μάλλον "η Ελλάδα ποτέ δεν μαθαίνει", άρα,
"η Ελλάδα ποτέ δεν αλλάζει": η ελληνικότητα, στη νεοελληνική εκδοχή της, συνδέεται με σταθερές αξίες, όπως αυτές που απαριθμούνται στα ακόλουθα αποσπάσματα πολιτικού λόγου που εκφωνήθηκε πριν από έναν αιώνα.

• Αστική δικαιοσύνη [...] επί τη βάσει διαδικαστικού συστήματος υποθάλποντος πάσαν πλεκτάνην προς καταβαράθρωσιν του ουσιαστικού Δικαίου και καθιστώντος δυνατήν την επ' αόριστον παρέλκυσιν των δικών [...] 
• Ποινική διαδικασία, ήτις, χωρίς να παρέχη επαρκείς ασφαλείας δια την προσωπικήν ελευθερίαν  των πολιτών, κινείται βραδύτατα, προκαλούσα πολλάκις αυτήν την φυγοδικίαν, ενώ εδεικνύετο, εξ άλλου, ανίκανος να ενεργήση κατασταλτικώς κατά του αδικήματος. 
• Δημοσία εκπαίδευσις, ήτις θα έλεγέ τις ότι κύριον έχει προορισμόν να εκτρέφη δι' ανεπαρκούς, άλλως τε, μορφώσεως, τροφίμους του προϋπολογισμού, ανικάνους διά κάθε άλλο πλουτοπαραγωγικόν επάγγελμα
• Κυβέρνησις καταναλίσκουσα το πλείστον της δραστηριότητός της ουχί εις προαγωγήν των δημοσίων συμφερόντων, αλλ' εις ικανοποίησιν, ως επί τα πολλά, αθεμίτων αξιώσεων, δι' ών διενεργείται η συναλλαγή μεταξύ εκλογέως και βουλευτού αφ' ενός, μεταξύ βουλευτού και Κυβερνήσεως αφ' ετέρου, ήτις Κυβέρνησις δια τούτο, πλην του προέδρου αυτής, απετελείτο, ως επί τα πολλά, ουχί εκ των ικανωτάτων προς εξυπηρέτησιν του δημοσίου συμφέροντος, αλλ΄ εκ των επιτηδειοτάτων, όπως εξυπηρετήσωσι τας ανάγκας της συναλλαγής.
• Αντιπολίτευσις εις ουδέν συνήθως άλλο αποβλέπουσα ή την κάλυψιν της Αρχής, χάριν της οποίας εθυσιάζετο πολλάκις πάσα άλλη αρχή και κάθε άλλο συμφέρον του Κράτους.
• Νόμος αποβάς ιστός αράχνης, δυνάμενος μεν να συλλαμβάνη τους ασθενεστέρους, αλλά κατασχιζόμενος θρασέως από πάντα ισχυρόν ...

Κάθε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις της σημερινής κακοδαιμονίας δεν είναι τυχαία.

Ως εκ τούτου, ερωτήματα όπως από ποιον πολιτικό, σε ποιες περιστάσεις, για ποιον σκοπό, με  ποιο αποτέλεσμα κ.ά. δεν απασχολούν τους μαθητικούς εγκεφάλους, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τη διαρκή επανάσταση για τη βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης. Την ίδια αντιστασιακή προοπτική φαίνεται ότι υπηρετούν και οι πλείστοι των εκπαιδευτικών λειτουργών (βλ.λ.χ. ανακοίνωση της ΟΛΜΕ σε προηγούμενη ανάρτηση), συνεπικουρούσης της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, για  ένα σχολείο "ανοιχτό στην κοινωνία" , αλλά "κλειστό στη γνώση" (βλ. διεθνή κατάταξη των ελληνικών πανεπιστημίων ή τα αποτελέσματα του διαγωνισμιού PISA).
Άλλωστε αν δεν υπήρχε αέναη αντίσταση στις καταχθόνιες βουλές των ισχυρών του κόσμου που απεργάζονται την εξαφάνιση της ελληνικής ψυχής, θα ήταν δυνατόν να διατηρούνται αμετάβλητα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά του εθνικού μας βίου;