ως εδώ

Σαν πολύ αίμα δεν κυκλοφορεί στον δημόσιο διάλογο; 
«Θα χυθεί αίμα αν απελευθερωθούν τα ταξί», απειλεί ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος, 
«Θα χυθεί αίμα στους δρόμους αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών», απειλεί και ο πρόεδρος των εργαζομένων του Δήμου Αθήνας, Βασίλης Πολυμερόπουλος. 
Το πρόβλημα, βέβαια, με τους συνδικαλιστές είναι ότι ασχολούνται με όλα τα υγρά του σώματος πλην ενός. Δεν υπήρξε ποτέ συνδικαλιστής που να μας υποσχεθεί ότι «θα χυθεί ιδρώτας».


(Ολόκληρο το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη "Σκουπίδια, αίμα και ιδρώτας"  http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_15/10/2011_1296513

Δυο κουβέντες θέλω μόνο να πω σε όλους εκείνους τους κύριους Πούλους που βρωμίζουν τις μέρες μου. Φωτόπουλοι, Μπαλασόπουλοι, Λυμπερόπουλοι και λοιποί "αγωνιστές", επίδοξοι σωτήρες που μαζεύτηκαν γύρω μου σαν τα όρνια και κρώζουν για την σωτηρία μου.

Χρόνια τώρα σας ανέχομαι να με ταλαιπωρείτε, να μου ζητάτε κατανόηση και συναίνεση πετώντας μου στα μούτρα το επιχείρημα του δίκαιου αγώνα και της αλληλεγγύης. Το δικαίωμα στην απεργία. Σας άκουγα, σώπαινε έλεγα, μην μπεις στην λογική του αλληλοσπαραγμού, κράτα ψηλά το κεφάλι, μην παίζεις το παιχνίδι της εκάστοτε κυβέρνησης που θέλει να στρέψει την μια επαγγελματική τάξη ενάντια στην άλλη.

Το σεβάστηκα, έτριξα τα δόντια, περπάτησα, έζησα με τα σκουπίδια, πέρασα ώρες κολλημένη στην κίνηση, πλήρωσα αγόγγυστα λογαριασμούς, βίωσα την παράνοια του δημόσιου τομέα. Δεν σας είδα ποτέ να διαδηλώνετε ή να απεργείτε ζητώντας κάτι διαφορετικό από το καλό της τσέπης σας. Ποτέ. Μια ζωή στους δρόμους ανάλογα το συμφέρον σας, το βόλεμα σας, την θεσούλα σας. Και εγώ να κάνω υπομονή, να λέω μέσα μου πάνω από όλα το δικαίωμα του άλλου να διεκδικεί.

Σας έχω νέα. Δεν σας ανέχομαι άλλο. Βαρέθηκα τους τσαμπουκάδες σας, τις απειλές σας, σιχάθηκα να με χρησιμοποιείτε σαν πολιορκητικό κριό για να πετύχετε τους στόχους σας. Να μου ζητάτε να σεβαστώ τα δικαιώματα σας όταν εσείς δεν δίνετε δεκάρα τσακιστή για τα δικά μου. Οργίζομαι όταν μιλάτε εξ ονόματος μου, όταν ρίχνετε τα σάλια σας δεξιά και αριστερά κάνοντας παντιέρα τον «φουκαριάρη το λαό» όταν το μόνο που σας νοιάζει είναι το τομάρι σας.

Από εδώ και πέρα θα με βρείτε απέναντι σας και εσείς και όλοι όσοι αντιπροσωπεύετε. Γιατί όπως εγώ είμαι υπεύθυνη για αυτούς που ψηφίζω και πληρώνω τις συνέπειες άλλο τόσο είναι και εκείνοι που σας επιλέγουν και σας αφήνουν να τους εκπροσωπείτε. 

(Για όλο το άρθρο της Αρτέμιδος Καπούλα "Να με φοβάστε" βλ. http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=9436)