Μεγάλη Εβδομάδα

Μολονότι ο τίτλος μας παραπέμπει σε θρησκευτικά δρώμενα (πάθη, σταυρώσεις, αναστάσεις κ. λπ.) και δημιουργεί εύκολους και μελοδραματικούς συνειρμούς, πρόθεσή μας δεν είναι να ανάγουμε την τρέχουσα δύσκολη και σκοτεινή προεκλογική περίοδο σε χριστιανική αφήγηση.

Αυτή την εβδομάδα ο ρόλος του σταυρωτή και του σταυρωμένου δεν είναι καθόλου σαφής, ο Βαραββάς μπορεί να είναι και Ιησούς και τούμπαλιν. Ο καθείς διαλέγει ό,τι τον συμφέρει γι αυτό και η όποια «ανάσταση» (και μάλιστα Κυριακή βράδυ) μπορεί να σημαίνει τα πάντα. Αλλωστε δεν νομίζω (όπως και πολλοί άλλοι) πως θα υπάρξει οποιαδήποτε «ανάσταση» όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Δεν αναφερόμαστε συνεπώς σε σενάρια σωτηρίας - αναζητούμε σενάρια μικρότερης καταστροφής, αναζητούμε σενάρια ομαλότερων εξελίξεων. Σενάρια καθολικής εθνικής ανάκαμψης. Γι αυτό και όσοι διαλαλούν εύκολα πως ανοίγουν «το δρόμο στην ελπίδα» χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα, χωρίς καμιά κοστολόγηση των οραμάτων, συμπαρασύρουν έναν λαό που αρέσκεται σε διακηρύξεις σωτηριολογικές.

Πρέπει να αποδεχθούμε κάποτε πώς η περίφημη «σοφία» του λαού είναι μετακυλιόμενη: πασοκική, νεοδημοκρατική και τώρα συριζέικη. Αν δεν μάθουμε κάποτε, ως έθνος και ως λαός, να στοχαζόμαστε καλά, δηλαδή να στοχαζόμαστε ελευθερωμένοι από το προσωπικό μας συμφέρον, αν κάποτε δεν αποκτήσουμε ορθολογική παιδεία και ορθολογική δημοκρατία, τότε αργά ή γρήγορα (σε μια βδομάδα ή σε τρία τέρμινα) η καταστροφή θα είναι απόλυτη. Τα ποικίλα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά φαινόμενα του τελευταίου καιρού δείχνουν όχι «ανάσταση», έστω και με ανηφόρα: δείχνουν όλεθρο. Αν μας τρομοκρατούν τα μαύρα σενάρια της Ευρώπης, άλλο τόσο είναι εφιαλτικά τα νεοπαγή, αντί-δημοκρατικά, αντί-λογικά σενάρια μιας επιπόλαιας «ελπίδας». Αυτή λοιπόν η εβδομάδα είναι όντως μεγάλη, αλλά η σημασία της δεν θα προκύψει από χαρμόσυνους αναστάσιμους ήχους. Θα προκύψει αν - τώρα μια για πάντα - δείξουμε, μέσα από κοινές, έλλογες κινήσεις, δημοκρατική σοφία. Υπερ - κομματική. Υπερ-μεσσιανική.

ΤΟ ΒΗΜΑ - Μεγάλη Εβδομάδα - γνώμες